Αγιοφάραγγο

Αγιοφάραγγο

Πρόκειται για ένα μοναδικό φυσικό δημιούργημα, απαράμιλλης ομορφιάς, που βρίσκεται νότια της μονής Οδηγήτριας. Το φαράγγι είναι ό,τι απέμεινε από ένα τεράστιο σπήλαιο, που η οροφή του κατέπεσε πριν εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Δημιουργήθηκε από τη διάβρωση δυο ρεμάτων που ξεκινούν το ένα βόρεια και το άλλο βορειοανατολικά της μονής Οδηγήτριας. Τα δυο ρέματα ενώνονται κοντά στο σπηλαιώδη ναό της αγ. Κυριακής, διαρρέουν το φαράγγι και χύνονται στη Θάλασσα.

Τα εκατοντάδες σπήλαια, που βρίσκονται διάσπαρτα στους κάθετους βράχους, αποτέλεσαν κατοικία πολλών ασκητών και ερημιτών, ήδη από τα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού. Οι προσευχές, οι στερήσεις, και οι κατά Χριστόν Θλίψεις των αγίων μοναχών έδωσε την ονομασία στην περιοχή Αγιοφάραγγο.

Για να φτάσομε ως εδώ ακολουθούμε ένα σχετικά βατό χωματόδρομο, που ξεκινά από τη μονή Οδηγήτριας.   Αφού αφήσομε το αυτοκίνητό μας λίγο πριν το Ποροφάραγγο, με πεζοπορία περίπου 20 λεπτών   μπορούμε να το διασχίσουμε.   Στη μεγαλύτερη διαδρομή του, το φαράγγι, είναι κατάφυτο από πικροδάφνες και άλλα ενδημικά φυτά της Κρήτης, ενώ κάθετοι βράχοι, ιδανικοί για ορειβασία, κρέμονται πάνω από τα κεφάλια μας.

Περίπου 250 μέτρα πριν την έξοδό στη θάλασσα, συναντούμε το ναό του Αγίου Αντωνίου, που υπήρξε το επίκεντρο της μοναχικής ζωής της περιοχής, αφού τις Κυριακές και τις εορτές μαζεύονταν οι μοναχοί από τα γύρω σπήλαια για να συμμετάσχουν στη Θεία Λειτουργία. Αρχικά ό ναός ήταν ένα μικρό σπηλαιώδες εκκλησάκι, που καθώς μεγάλωνε ο αριθμός των μοναχών, που ζούσαν στην περιοχή, έπρεπε να γίνει μεγαλύτερο.   Ο ναός όπως τον βλέπουμε σήμερα μεγάλωσε στα τέλη του 14 αρχές 15 αιώνα. Αφιερώθηκε στον άγιο Αντώνιο γιατί, είναι το κατεξοχήν πρότυπο της ασκητικής και μοναχικής ζωής.

Έξω από την εκκλησία υπάρχει πηγάδι με πόσιμο νερό. Συνεχίζοντας τη διαδρομή μας, λίγο πιο κάτω και αριστερά βρίσκεται σπήλαιο με πολύ μικρή είσοδο, που δεν προδιαθέτει για το μέγεθος, που   κρύβει στο εσωτερικό. Είναι ο Γουμενόσπηλιος. Εδώ μαζεύονταν οι ασκητές μια φορά τον χρόνο και έβλεπαν αν ζούσαν όλοι.   Ήδη η διαδρομή στο φαράγγι τελειώνει, αφού η κοίτη του χειμάρρου, που χύνεται στη θάλασσα μας αποκαλύπτει μιας απερίγραπτης ομορφιάς παραλία, με καταγάλανα νερά και λεπτά βότσαλα.

Αφού απολαύσουμε το μπάνιο μας, όσοι επιθυμούν μπορούν με μια σχετικά εύκολη ανάβαση να βρεθούν σε ένα μοναδικό θέαμα, που προσφέρει η κορυφή του Βουρβουλίτη. Από τη μια το βλέμμα μας μαγνητίζεται από τη μαγεία του μικρού όρμου και χάνεται ως τα βάθη του πελάγους και από την άλλη εντυπωσιάζεται από   το άνοιγμα μιας τρύπας, μιας δολίνης δηλαδή που καταλήγει σε σπήλαιο, που μοιάζει με λίμνη. Το Γραφείο μας με εμπειρία και στον εναλλακτικό τουρισμό, οργανώνει εκδρομές για μικρά γκρουπ και ομάδες,, με συνοδεία έμπειρων ξεναγών και περιπατητών.